Het is enige tijd geleden dat jullie nog van mij – Veertjes – hoorden.
Dat komt omdat ik voorbije zondag dansvoorstelling had met mijn dansschool in het Leietheater van Deinze.
Een lang verwacht moment, we zouden namelijk 2 jaar geleden al daar staan maar één of ander virus stak daar een stokje voor.
Ik blik vandaag, vanuit mijn zetel, tevreden terug. Ik wil zeggen: het kostte “bloed, zweet en tranen” maar dat zou liegen zijn.
Het kostte een pijnlijke knie, zweet en slapeloze nachten! Dat is correcter :-)
Mijn rechterknie sputtert al een dikke week tegen bij het opstaan. Ik sta de voorbije weken dan ook al telkens tussen 5u en 6u op. Tegen mijn eigen wil, tegen die van mijn knie, tegen die van mijn lijf. Maar het Uiltje in mijn hoofd schetterde te hard.
“Die signalisatie moet je nog maken”, “die mama’s moeten nog op de hoogte gebracht worden van de organisatie in de kleedkamer”, “die kledij moet nog aangepast worden”, “die nummers van je lichtplan moeten nog bijgewerkt worden”,…
Alé ja, je begrijpt dat ik zo nog wel even kan doorgaan maar ik bespaar jullie het gekwetter van mijn Uiltje. Hij heeft mij al genoeg lastig gevallen.
Nu hij eindelijk zijn kwebbel houdt omdat de voorstelling voorbij is, ziet mijn knie zijn kans schoon om nu het luidste te roepen.
“Kan je nu eindelijk wat langer blijven liggen?”, “neen, die 180 kostuums die moeten gewassen worden gaan niet weglopen”, “voel je nu zelf niet dat je moe bent?”, “neen? Ok, dan zal ik nog wat harder pijn doen”.
En ja, hij heeft gelijk, die knie van mij. Als hij niet van zich zou laten voelen dan zou ik waarschijnlijk ook maar doorgaan.
Dus schakelde ik mijn Kat- vaardigheden in daarnet en annuleerde ik mijn danslessen voor deze week:
- de kat doet wat hij wil, wat anderen daar ook van vinden (ik annuleerde mijn danslessen voor deze week ondanks dat ik daarvoor dansers moet teleurstellen)
- de kat blijft altijd focussen op zijn doel (blijven dansen op lange termijn is mijn doel en daarvoor is zelfzorg en annulatie van danslessen op korte termijn nodig)
- De kat zorgt goed voor zichzelf en anderen (mijn lichaam en geest hebben nu rust nodig)
Mijn Uiltje heeft me parten gespeeld de laatste weken maar eigenlijk mag ik niet zo negatief over hem praten. Het is ook dankzij hem dat ik zo’n dansshow in elkaar kon boksen.
De Uil zijn taken zijn namelijk:
- de uil geeft adviezen over wat je best kunt doen om veilig te zijn of je hart te volgen (mijn hart ligt bij muziek, dans, kinderen en mensen verbinden)
- de uil geeft je gedachten en gevoelens (hij heeft me heel wat fantastische ideeën gegeven om dit te realiseren! Ook de gevoelens van verlangen en enthousiasme zorgden ervoor dat ik dit voor elkaar kreeg!)
- de uil hij een verrekijker waarmee hij goed kan inzoomen (al zeg ik het zelf, er zijn weinig details qua organisatie die ik over het hoofd zie en dat komt door die goeie verrekijker van mijn Uil!)
Maar!
- de uil zoomt soms teveel in en als hij daar blijft hangen geeft hij je “kletspraat” in plaats van “wijze raad”
Dat was het geval bij volgend detail: voor de slotdans had ik zelf een tekst geschreven op het liedje “Ge moogt naar huis gaan” van Urbanus.
Één van de danseressen uit mijn dansschool met heel veel talent zou dat liedje live zingen op de voorstelling.
Nu speelde haar Uiltje haar enorm parten tijdens de repetities: het ritme bleef uit, de tekst haperde, haar houding kromp ineen,… Haar Uil schetterde in haar oor “je kan dit niet!”.
Probleem: zij voelde zich hier helemaal niet meer goed bij en ik zat zonder zangeres…
Gelukkig oefen ik al eventjes met Uilen, Katten en meer van die beesten… Mijn eigen Uil gaf mij een lumineus idee “misschien kan je zelf zingen?”
Maar ik voelde hoe hij schrok van zijn eigen uitspraak want kort daarna volgde: “oei neen, jij kan helemaal niet zingen”, “weet je niet meer hoe je vriend vroeger altijd lachte met je kattengejank?”, “er komt wel twee keer 450 man kijken hé”, enzovoort…
Ik snapte dat…
- het de uil zijn taak is om jou te beschermen (maak je maar niet belachelijk)
- de uil adviezen geeft over wat je best kunt doen om veilig te zijn
Misschien waren er op die twee keer 450 mensen in de zaal wel een aantal die zouden denken “amai, dat had ze beter niet gedaan, dat ze het maar bij dansen houdt”. Maar… kom ik daarmee in gevaar? Ben ik dan niet meer veilig als een aantal Uiltjes van anderen zo over mij denken?
Misschien denken er ook een heleboel mensen in de zaal “amai, sterk, dat zou ik niet durven!” of “leuke tekst!”.
Mijn Hart verlangde naar het brengen van dit zelf geschreven lied als slot en dus… DEED IK HET!
Het filmpje heb ik nog niet maar dat ga ik jullie besparen :-) Dat is ook helemaal de essentie niet ;-)
Comments