Lieve mensen,
Net zoals de natuur nu haar rust genomen heeft en zich klaar maakt om weer te gaan bloeien, zo geloof ik ook dat in onze mensenlevens er tijden zijn om te rusten, te groeien en te bloeien. Ik heb net een paar dagen rust achter de rug want mijn lichaam zei eventjes “nee”. Omdat in deze nieuwsbrief een aantal (boeken)tips zullen volgen deel ik jullie alvast deze graag mee
De rust heb ik gehad en deed deugd. Ik voel me beter en het kriebelt om weer dingen te gaan doen.
Zoals een nieuwsbrief schrijven! Wat betreft het rust- groeien – bloeien proces…
Veertjes blijft sluimeren. Dat zaadje vanbinnen is ontkiemd maar vindt nog niet de juiste weg om uit te groeien tot een mooie plant.
Het heeft nog wat voedingsbodem nodig om goed te kunnen groeien.
Maar ik denk dat ik op goede weg ben om te groeien. Mijn kleine mannetje thuis is namelijk de beste leermeester die er is :-)
Mijn theoretisch opgedane kennis uit mijn ACT opleiding en het didactisch materiaal die ik heb liggen gebruik ik volop op mijn lieveling proefkonijn!
Zo lezen we ’s avonds voor het slapengaan “wijze” verhaaltjes uit dit boek:
Ieder verhaaltje behandelt een bepaald thema die kinderen bewust maken van hun mindset en emoties. En vooral: de stuurkracht die ze hierin hebben!
Zo plaatsen we al een aantal avonden de topjes van onze wijsvingers tegen elkaar en reizen dan mee met Lucas en de Dromenmaker naar het Dromenpaleis om daar een leuke droom uit te kiezen voor de komende nacht. Heerlijk resultaat: ’s nachts wakker worden van mijn kind (die bij mij slaapt) die de slappe lach heeft in zijn droom :-) !
Mijn zoontje is een “intens” kind. Als hij iets leuk vindt dan spit hij het uit tot op de bodem en neemt hij het ontelbaar keer in zich op tot hij verzadigd is.
Zo las ik onderstaand verhaal zoveel voor dat hij mijn zinnen gewoon begon af te maken. Of merkte hij het zelfs op als ik per ongeluk een zinsconstructie anders uitsprak!
Deze Langmuts vindt school heerlijk maar op een dag is hij zo moe van alle drukte en lawaai, dat hij een rustig plekje opzoekt in de klas en daar in slaap valt.
Het is een prachtig verhaaltje dat kinderen leert om te luisteren naar de signalen van hun lichaam en op tijd terug te schakelen (hierover ook een mooi verhaal in “Verhalen voor Gevoelige Oortjes 3”). Stil liggen, stil zijn en daarvan genieten is niet altijd evident voor jonge kinderen die volop bruisen van energie.
Toch is even tot zichzelf komen en rust nemen een belangrijke vaardigheid – één die veel volwassenen ook niet beheersen. Iets met jong geleerd en oud gedaan…
Begin deze week werd ik wakker en ik merkte dat mijn zoontje ook al wakker lag… Hallelujah!!! Wakker? Zonder binnen de 3 seconden te kwetteren over Pokémon? Zou hij ziek zijn? … :-)
- Mama?
- Ja lieverd?
- Ik vind het zo leuk dat het hier zo stil is
- Oh
- Ik heb graag dat het rustig is
- Ik ook lieverd
- Stilte…
Verhaaltjes zijn prachtige metaforen om naar terug te grijpen als er in het dagelijkse leven zich iets voordoet. Als kinderen een vergelijkingspunt buiten zichzelf hebben kunnen ze het beter internaliseren. Zoals ik al zei: mijn zoontje is een prachtig, schattig proefkonijntje voor mezelf om te groeien in Veertjes.
Onlangs mocht ik terug een mooi resultaat ervaren. Telkens mijn zoontje niet-helpende gedachten heeft die hem het leven lastig maken probeer ik daarop in te spelen door hem te zeggen dat hij een keuze heeft: hij houdt die gedachte vast of hij stuurt ze weg en kiest om aan iets leuk te denken.
Ferre is altijd vroeg wakker maar vorige weekend was het opnieuw extreem vroeg: 4u20 en 5u15… Ik voelde mij dus niet zo happy en na een uur woelen en fluisterende Pokémon verhalen moet aanhoren, om één of andere reden denkt hij dat ik verder kan slapen als hij fluistert :-) ... zei ik nogal kort: Ferre, sta aub op en laat mij nog een beetje slapen! Een paar uur later aan de ontbijttafel zei hij:
- Mama, daarnet had ik de gedachte in mijn hoofd dat je boos was
- Ja?
- Ja. Maar ik heb aan iets leuk gedacht in de plaats!
- Das fijn :-)
- En ik heb de andere gedachte weg gestuurd!
- Echt?
- Ja! Naar nonkel Tom!
Hahaha :-) sorry broer!